Vragenvuur met Lotte Hagen

Lotte Hagen heeft inmiddels al twee boeken op haar naam staan: Lekker belangrijk! en columnbundel Twee parapluutjes en een schijfje citroen. Een tijdje terug stond het komische Twee parapluutjes en een schijfje citroen in de spotlight bij de Chicklit.nl Leesclub. Fans kregen hierbij de kans om een week lang hun vragen op de persoon achter de verhalen af te vuren. Lees hier Lotte’s tien favoriete vragen en haar antwoorden… 

Desiree van Leijden: Wat is jouw favoriete chicklit?
Lotte Hagen: One day van David Nicholls vond ik ontzettend mooi. En verder heb ik héél goede herinneringen aan Hou je mond van Sophie Kinsella. Het is bijna acht jaar geleden dat ik die las en ik herinner me alleen maar dat ik permanent zat te grijnzen. Ik vond het zó grappig. Ik zit te overwegen om ‘m binnenkort eens te herlezen, maar zo hilarisch als ik me herinner dat ‘ie was kan ‘ie nooit zijn, vermoed ik. En ik wil geen mooie herinneringen verpesten. Dilemma''s, dilemma''s. 
 
Sandy van Hengel: Hoe is het om met twee vrienden samen te wonen in plaats van met vriendinnen?
Lotte Hagen: Er staat in mijn mini-biografietje op Chicklit.nl inderdaad dat ik met mijn twee beste vrienden in een huis woon. Dan heb ik het eigenlijk over één mannelijke en één vrouwelijke vriend. De mannelijke vriend heeft overigens heel recent ons stulpje ingeruild voor een groter stulpje en op dit moment heb ik eigenlijk alleen maar vrouwelijke huisgenoten. Allebei de situaties vond/vind ik erg geslaagd. Al mis ik mijn mannelijke mattie soms wel een beetje vanwege zijn keurig opgeruimde kamer. Ik ben zelf namelijk nogal een chaoot en als ik de rotzooi in mijn kamer niet meer kon verdragen, dan (in plaats van op te ruimen, dus) verhuisde ik gewoon met laptop en al naar de comfy bank op zijn kamer. Ideaal. 
 
Charlotte Veltman: Wie zijn je favoriete schrijvers of wat is je favoriete genre? Of lees je van alles en nog wat?
Lotte Hagen: Ik lees graag ‘coming of age’-verhalen, omdat ik daar veel in herken. Ik waardeer humor, overdrijvingen en absurde wendingen. En ik word heel blij van een boek dat mij hardop laat lachen (en dus niet een klein grinnikje, maar het liefst een schaterlach. Zo''n lach waarbij iedereen die om je heen zit opkijkt en je aankijkt alsof je gek bent. Zo''n lach.) De laatste twee pareltjes die ik heb gelezen zijn Orang-oetans drijven niet (Stephen ter Borg) en Een weeffout in onze sterren (John Green). Allebei heel mooi, heel grappig en (vooral het laatste boek) erg ontroerend. 
 
Katrein Va: Wat doe je op een vrije zondagnamiddag? Blijf je rondhangen in Amsterdam of vlieg je eventjes de stad uit?
Lotte Hagen: Op een vrije zondagnamiddag... Goh, wat specifiek. Beide denk ik. Ik vertoef graag in Amsterdam en ik breng dan ook veel van mijn vrije tijd door in de stad. Ik vind het vrij geweldig dat er altijd wel iets te doen is hier (zélfs - of misschien wel juist - op een zondagnamiddag). Maar soms, heel soms, dan ben ik alle drukte en alle mensen helemaal zat, en dan is zo''n zondagnamiddag ook een heel geschikt moment om mijn ouders en het boerengehucht waarin zij wonen eens met een bezoekje te vereren. 

Johan de Groot: Ben je privé net zo''n vrolijk mens als tot uiting komt in wat je schrijft?
Lotte Hagen: Jazeker! Nou ja, niemand is denk ik zo permanent vrolijk als ik in mijn columns, dat zou wel een beetje zorgelijk zijn. Ik heb zo mijn zwelgmomenten, hoor. Maar wat ik in mijn columns schrijf, dat is wel degelijk wie ik ben. Je moet ''de dingen'' (om het maar even lekker vaag te houden) niet té serieus nemen. En een beetje zelfspot en humor kunnen heel relativerend werken.
 
Kim Rhijnsburger: Jouw boek is een bundel van al de columns die je voor Chicklit.nl geschreven hebt. Wat is je inspiratiebron om zulke aansprekende columns te schrijven?
Lotte Hagen: Hmm, hoe kan ik dit zeggen zonder al te cliché te klinken... Eeeeh. Ach, wat maakt het ook uit: mijn inspiratiebron, dat is het leven! *dramatisch armgebaar* Ik kijk goed om me heen en luister graag naar de dingen die mensen tegen elkaar zeggen. Er gebeurt ZOVEEL! Een klein, ogenschijnlijk onbelangrijk gebeurtenisje kan me aan het denken zetten en aanleiding geven tot een hele column (Of twee! Of drie!). Bovendien ben ik me ook steeds bewuster geworden van mijn eigen rare trekjes en gewoontes. Dan vraag ik me af: waarom doe ik het eigenlijk zo en niet anders? Dat kan heel openbarende conclusies én een leuk stukje tekst opleveren. 

Annika Niessen: Is er iets wat nog nooit iemand je (tijdens een interview) gevraagd heeft, maar wat je toch graag kwijt zou willen?
Lotte Hagen: Eigenlijk vind ik het al best wel heel erg bijzonder en leuk dat men mij überhaupt vragen wil stellen. Dat is best wel een eer, vind ik. Maar ik wil wel even kwijt dat ik zojuist heb ontdekt dat een banaan-ananas-mango-sinaasappelsapje mijn schrijfproces zeer ten goede komt (misschien wel meer dan andere sapjes). Dus dat kan ik aan iedereen aanraden!
 
Judokid: Wat is het grappigste wat jijzelf hebt meegemaakt en heb je dit ook in een verhaal verwerkt?
Lotte Hagen: Wat een moeilijke vraag, zeg! Jeetjemineetje. Ik heb best wel veel grappige dingen meegemaakt, vind ik. Wat me nu als eerste te binnen schiet speelt zich af in Amerika. Ik vloog naar New York en mijn beste vriendin, die er net vier maanden een studie in een Amerikaans studentenstadje op had zitten, kwam me ophalen. In haar oude autootje reden we nietsvermoedend New York in en OPEENS zaten we in Downtown Manhattan. Doodeng was dat! Overal reden taxi''s en fietsers om ons heen en de voetgangers van NY staken op de meest onlogische momenten over. We hebben een halfuur gillend rondjes door de stad gereden. Langzaam maar zeker sloeg toen mijn hysterische gegil om in een lachstuip. Ik was net vijf minuten in Amerika en we zaten al meteen in een levensgevaarlijke crisissituatie. Typisch. En nee, dit voorval heb ik nog niet verwerkt in een boek. Maar het is zeker een idee! En ik denk ook niet dat dit het grappigste is wat ik ooit heb meegemaakt, maar ik kan opeens alleen nog maar aan dat moment denken.
 
Wiep: Welke vraag zou je graag willen dat aan jou gesteld werd?
Lotte Hagen: Ik zou graag willen dat iemand zou vragen: "Lot, wat zou je doen als er nu op dit moment vijandige aliens op de aarde zouden landen?" 
 
Lisette Jonkman: Waar ik echt superbenieuwd naar ben: welke vraag word je het vaakst gesteld? (Mag ook een top 3 zijn) En wat is/zijn daar jouw antwoord(en) op?
Lotte Hagen: Oké. Mijn top 3. Komt ‘ie:

Op nummer 3:
Vraag: Wilde u (U!) altijd al schrijfster worden?
Antwoord: Nou, ik schreef wel altijd al verhalen. Vroeger gingen mijn zusje en ik elke woensdagmiddag warm eten bij mijn opa en oma. Mijn oma was nogal van het uitgebreide ambachtelijke koken, dus we hadden nogal wat tijd te doden voordat we aan tafel konden. En daar is het denk ik een beetje ontstaan, dat gevoel van ''schrijfster willen zijn''. Ik heb er een behoorlijke hoeveelheid schriften volgeschreven met allerlei kleine (vaak onafgemaakte) verhalen met titels als Sinterklaas, een horrorverhaal en Jubelientje vangt een beest (dat laatste verhaal was een variatie op het bestaande boek Jubelientje vangt een vriendje, maar ik vond het rijmen duidelijk van ondergeschikt belang). 

Op nummer 2: 
Vraag: Hoe ziet uw schrijfproces eruit?
Antwoord: Veel chaos en een beetje paniek. Ik ben een kei in het vertonen van uitstelgedrag. Er moet een absolute, strakke ALSJEHETNUNIETINLEVERTDANISHETVOORALTIJDTELAATENKOMTHETNOOIT
MEERGOED-deadline zijn voordat ik mezelf er écht toe kan zetten een tekst/verhaal/column af te maken. 

Op nummer 1:
Vraag: Welke vraag word je het vaakst gesteld (een top 3 mag ook)? Wat zijn je antwoorden daarop?
Antwoord: (Haha.)