Interview met de 'Queen of Crime' Karin Slaughter

Karin Slaughter is wereldberoemd geworden met haar crime boeken. Haar boeken zijn in meer dan 37 landen vertaald en er zijn in totaal meer dan 35 miljoen exemplaren verkocht. Karin Slaughter wordt ook wel de 'Queen of Crime' genoemd en met recht! Vele zullen haar kennen van de Grant County-serie en de Will Trent-serie. Karin Slaughter’s nieuwste boek 'Laatste weduwe' is net uit en Chicklit.nl sprak met deze Queen of Crime over haar boek, haar schrijfproces en over de opkomende Netflix serie.

Hoe ben je begonnen met schrijven?

Ik ben opgegroeid met een vader die ons altijd griezelige verhalen vertelde over de dingen die er waren gebeurd toen hij nog een kind was. Het voelde daarom eigenlijk heel natuurlijk voor me om zelf ook verhalen te vertellen. Ik begon met het opschrijven van de verhalen en op een gegeven moment dacht ik ‘hé, misschien is dit wel iets wat ik echt kan gaan doen’. Gedurende mijn leven heb ik geprobeerd om verschillende boeken te schrijven. Nadat ik was afgestudeerd heb ik echt actief geprobeerd om mijn boeken gepubliceerd te krijgen. Dat heeft ongeveer 10 jaar geduurd. En nu ben ik hier.

Je vader vertelde je dus griezelverhalen. Is dat waar je liefde voor misdaadverhalen vandaan is gekomen?

Waarschijnlijk wel! Maar het vertellen van griezelverhalen is typisch iets voor het zuiden van Amerika waar ik vandaan kom. Een andere reden waar mijn liefde voor misdaadverhalen vandaan is gekomen is vanwege een seriemoordenaar die rondliep toen ik 10 jaar oud was. Er was een seriemoordenaar actief in Atlanta, waar ik ongeveer een uur vandaan woonde. Dat heeft me erg bewust gemaakt van niet alleen de misdaad, maar ook hoe een misdaad een gemeenschap en de mensen kan veranderen. Als kind was ik vooral gefocust op alle afschuwelijke details van de moord zelf, maar toen ik ouder werd begon ik me te realiseren dat deze moord echte mensen betrof, met echte families die getroffen zijn door deze gruwelijke misdaad. Ik wilde me hier dan ook op focussen tijdens het schrijven van mijn boeken. Het gaat niet per se om de misdaad zelf, maar wat de misdaad achterlaat.

Heb je altijd al een schrijver willen worden?

Ja. Ik wist toen ik begon niet dat je er ook daadwerkelijk van kon leven. Ik realiseer me dat de meeste mensen dat ook niet kunnen en ik ben me ervan bewust hoeveel geluk ik heb. Maar het schrijven van boeken is iets dat ik niet niet kon doen. Als je een schrijver bent dan kies je er niet voor om te schrijven, het schrijven kiest jou. Het is iets dat je wel of niet kunt. En ik heb veel geluk gehad dat het iets is dat ik kan.

Hoe bedenk je je ideeën voor je boeken?

Dat hangt er vanaf. Vaak haal ik de ideeën uit wat er om me heen gebeurd in de wereld. 'Laatste Weduwe' is een perfect voorbeeld hiervan. Het idee voor dit boek is al een aantal jaar geleden ontstaan, maar de gebeurtenissen in het boek, zoals de aanslag in het begin, de witte supremacist beweging en de anti-vaxxers, dat is allemaal iets dat nu relevant is. Ik heb dit idee al jaren in mijn hoofd zitten en opeens is het allemaal relevant geworden. Het was erg fascinerend om dat te zien.

In het boek zitten inderdaad veel actualiteiten. Probeer je met elk boek actueel te zijn?

Nee. Ik probeer vaak juist niet actueel te zijn, omdat ik niet wil dat mensen denken dat ik het nieuws najaag. Dat mijn vorige boek zo actueel bleek te zijn was eigenlijk vooral toeval. Maar in Amerika zijn er de laatste jaren veel schietpartijen en terroristische aanslagen geweest. Dus als ik over zoiets schrijf dan is het heel goed mogelijk dat het ook daadwerkelijk gaat gebeuren.

Doe je veel research voor je boeken?

Jazeker! Ik werk samen met een dokter sinds mijn tweede boek, zodat alles wat Sara doet geloofwaardig blijft. Vaak stuur ik hem een email waarin ik vertel wat ik wil dat Sara in het boek doet en dan vertelt hij me op welke manier ze dat zou doen. Ik moet er dan voor zorgen dat ik dat accuraat naar het boek vertaal, maar dat ik het wel kort hou, zodat het geen lesboek wordt. Voor ‘Laatste Weduwe’ sprak ik met een aantal medewerkers van ziektecontrole centra in Atlanta. Ook bezocht ik de campus waar ze alle research doen naar virussen, terroristische aanslagen en voedselvergiftiging. Dat had ik nog nooit gedaan dus ik vond dat heel fascinerend. Ik geniet altijd heel erg van de research die ik doe.

Weet je van tevoren al het hele verhaal?

Ja absoluut. Niet alleen weet ik het verhaal, ik weet hoe het eindigt. Ik weet wie de slechteriken zijn en wat hun motivatie is. Ik vind het heel belangrijk dat wanneer je een crime boek schrijft, maar eigenlijk geldt dit voor elk soort boek, je vooruitdenkt en weet hoe het verhaal eindigt, zodat je gedurende het hele boek zaadjes kan planten. Als de lezer dan bij het eind aankomt dan is het einde ook logisch. Ik wil mijn lezers niet met een verward gevoel achterlaten. Ik denk dat we allemaal wel eens een crime boek hebben gelezen waarbij je op het einde dacht: ‘wat heb ik in godsnaam zojuist gelezen?’. Je weet dan dat de schrijver geen idee had hoe hij of zij het boek moest eindigen en dat ze het zich er gemakkelijk van af gemaakt hebben. Op veel manieren is het belangrijk om het einde te weten. Voor mij is het zelfs het belangrijkste gedeelte en ik kan niet beginnen aan een boek, voordat ik het einde weet.

Begin je dan ook met het schrijven van het eind?

Nee, ik begin bij het begin en ik denk als het ware in secties. In ‘Laatste Weduwe’ begon ik met de ontvoering van Michelle en het misverstand waarbij je denkt dat haar dochter ontvoerd wordt, maar dat eigenlijk Michelle het doelwit was. Dat is mijn eerste twist in het verhaal. Vervolgens wilde ik na deze proloog een aantal timeshifts doen, die ik op het eind wilde laten terugkomen. Het middenstuk is heel lineair gebleven. Deze verdeling is iets wat je niet zomaar kan doen. Ik moest het eerst compleet structureren in mijn hoofd voordat ik het kon schrijven.

Hoe heb je de karakters van Sara Linton en Will Trent bedacht?

Ik schrijf al ongeveer 20 jaar over Sara. Als kind wilde ik een dokter worden, maar ik snapte te weinig van wiskunde en scheikunde om er echt iets mee te kunnen doen. Door over Sara te schrijven kan ik toch een soort van dokter zijn. Ik wilde dat Sara daarnaast ook een zakenvrouw en een eigen baas was. Ik vond dat een interessant uitgangspunt en ik wilde dat ze zich zou ontwikkelen gedurende de jaren. Toen ik voor het eerst over haar schreef wist ik al dat het een serie zou gaan worden. In het begin dacht ik dat het een trilogie zou worden, maar hoe meer ik schreef hoe meer verhalen ik over haar bedacht. Toen ik net over haar schreef moest elk boek losstaan van elkaar. Dus als er in boek 1 iets ergs gebeurde, dan moesten de karakters daar in boek 2 al overheen zijn, maar ik wilde dat het een grotere omvang had. Ik wilde dat Sara zou veranderen wanneer ze ouder werd en tijdens het schrijven van ‘Laatste Weduwe’ is Sara zeker weten veranderd door de gebeurtenissen. Dat was ook een doel van me. Ik wilde dat de misdaden een context hadden. Ik schrijf over de misdaden om te laten zien hoe het mensen veranderd.

Voor Will geldt hetzelfde. Ik heb tot nu toe 9 boeken over hem geschreven. Ik wilde dat hij een man was die op veel verschillende manieren beschadigd is. Maar in plaats van dat Will ervoor kiest om anderen ook te beschadigen, wilde ik dat hij bewuste beslissingen maakte om die cirkel te doorbreken en een betere man zou worden dan hij eigenlijk behoord te zijn. Veel kinderen die in pleeggezinnen terecht komen, komen later in de gevangenis terecht omdat ze een misdaad hebben gepleegd. Ik wilde dat Will een bewuste beslissing maakte dat hij een van de ‘good guys’ zou worden. Ik vind het geweldig om over hem te schrijven.

Ben je van plan om meer boeken over Sara en Will te schrijven?

Ja! Het boek dat volgend jaar uitkomt gaat over Will en Sara. Dat wordt mijn 20ste boek en het tiende boek over hun samen. Het is erg lastig om over mensen te schrijven die van elkaar houden en elkaar vertrouwen. Het lijkt misschien niet moeilijk, maar het is lastig om hen interessant te houden.

Hoe hou je de karakters interessant nadat je al zoveel boeken over ze geschreven hebt?

Ondanks dat Will een fantastisch persoon is, maakt hij nog steeds af en toe slechte beslissingen. Will liegt vaak tegen Sara wat voor haar een groot probleem is. In een relatie bepaal je wat je wel en niet belangrijk vindt. 20 jaar terug zou Sara dit een veel groter probleem hebben gevonden. Ik ben zelf ook veranderd en dat is te zien in het karakter van Sara. Zo heeft Sara er nu minder een probleem mee en denkt ze ‘de dingen kunnen niet de hele tijd perfect zijn, maar als de meeste van de tijd die we samen doorbrengen perfect is, dan is dat een goed leven.’

Je vertelde net dat je van plan bent om volgend jaar een nieuw boek over Sara en Will te schrijven, kun je ons daar al iets over vertellen?

Nee, dat kan ik helaas niet. Wat ik wel kan zeggen is dat iedereen die denkt dat ‘Laatste Weduwe’ een gelukkig einde heeft mij niet zo goed kent.

Welke van de hoofdpersonen in je boek is je favoriet?

Dat hangt er echt vanaf over wie ik aan het schrijven ben, het meest van de tijd is degene over wie ik schrijf op dat moment mijn favoriet. Ik vind mijn karakters om verschillende redenen leuk. Will lijkt bijvoorbeeld gek genoeg het meest op me. Ik ben erg gedreven, probleemoplossend en ik krijg vaak dingen gedaan. Maar mijn chagrijnige kant komt bijvoorbeeld het best in Faith naar boven. En ik hou van amanda. Ze is altijd lekker gemeen tegen mensen en eigenlijk leeft ze mijn droom om gewoon de hele tijd een onaardig tegen mensen te zijn.

Je hebt een aantal crime series geschreven. Ben je van plan om een nieuwe serie te schrijven?

Eigenlijk niet. Ik heb een aantal jaar geleden een boek geschreven genaamd ‘Cop Town’ (in het Nederlands verschenen onder de naam ‘Veroordeeld’). Ik zou daar eigenlijk wel graag een vervolg op schrijven. Ik weet niet of dat dan echt een serie gaat worden, dat hang er vanaf. Voor nu ben ik nog steeds erg gelukkig met Will en Sara, dus ik zie mezelf niet binnenkort een andere serie schrijven.

Je wordt de Queen of Crime genoemd. Ben je van plan om ook een keer in een ander genre te schrijven?

Nee. Ik ben erg blij met wat ik doe. Ik denk sowieso dat mensen mij altijd een crime schrijver zullen noemen, omdat ik daar bekend mee ben geworden.

Het boek 'Gespleten' (Pieces of her) wordt een tv-serie op Netflix. Wat vind je daarvan? Kun je ons er iets over vertellen?

Ik ben er heel enthousiast over! Vorige maand was ik in Los Angeles om daar een van de scripts te lezen van de serie en om de crew te ontmoeten. Ze hopen dat ze aan het eind van het jaar kunnen starten met de opnames van de serie. Hopelijk wordt er binnenkort ook meer over de cast bekend. Het begint nu echt vorm te krijgen.

Heb je geholpen met het schrijven van het script?

Ik heb vroeger wel eens scripts geschreven, maar dat vond ik niet leuk. Je moet bijvoorbeeld veel samenwerken en dat is iets wat ik niet goed kan. Daarnaast bestaat een script uit veel dialogen en is het heel anders dan het schrijven van een boek. Ze hebben me wel aangeboden om het script te schrijven, maar ik heb dat afgewezen. Je moet echt een talent hebben om een script te schrijven. Voor nu ben ik daar niet in geïnteresseerd.

Ben je op een andere manier betrokken bij de serie?

De maker van de serie (die tevens ook de schrijver is) stelt me veel vragen over de karakters. Zo vraagt ze mijn mening over een karakter of vraagt ze me naar een achtergrondverhaal van een van de karakters. Ik schrijf mijn karakters altijd helemaal uit, dat doe ik voor elk boek. Ik kan je dingen over Sara vertellen dat ik nooit in mijn boeken heb verteld. Ze voelen heel echt aan voor mij en ik ken ze erg goed. Dus ik krijg vaak dat soort vragen van de maker en daarnaast ben ik een executive producer van de serie, waardoor ik wat input heb. Dat betekent overigens niet dat ze naar me moeten luisteren, al zouden ze gek zijn als ze dat niet doen aangezien ik het verhaal beter ken dan wie dan ook. Maar uiteindelijk is het een adaptie en wordt het boek niet letterlijk verfilmd. Dus ik laat ze daarin vrij.

Zijn de karakters in de serie zoals je je had voorgesteld?

Ja, op het script zeker. Het komt erg in de buurt van wat ik zelf geschreven heb.

Heb je acteurs in gedachten die de hoofdpersonen zouden kunnen spelen?

Nee, eigenlijk niet. Als het goed is wordt er over een paar weken meer bekend gemaakt over de cast van de serie. Voor nu kan ik daar nog niks over zeggen.

Zijn er plannen om meer van je boeken te verfilmen?

Ja, ik ben momenteel met een aantal mensen aan het praten. Maar weet je wat het is, ik ben erg beschermend als het gaat om Sara en Will. Ik wil niet zomaar een optie aan iemand geven die de karakters niet begrijpt. Ik heb de afgelopen jaren tegen veel mensen nee gezegd, omdat ze de karakters niet goed begrepen. Will en Sara zijn in de boeken even belangrijk, ze zijn beide een hoofdpersoon en dat is heel belangrijk voor me. Ik ben momenteel met iemand aan het praten die de karakters lijkt te begrijpen. We gaan zien wat daaruit komt.

Wat is je favoriete boek?

Dat is eigenlijk een collectie van korte verhalen van Flannery O’Connor genaamd 'The Habit of Being'.

Wat is je favoriete tv-serie en film?

Ik heb zojuist de serie 'Fleabag' gekeken en die vond ik geweldig! Zij heeft ook 'Killing Eve' geschreven. En mijn meest recent favoriete film is 'Captain Marvel'. Maar een van mijn favoriete films aller tijden is de film 'Clay Pigeons' met Vince Vaughn. Dat is een erg duistere en schokkende film.

Wat is je favoriete crime boekenserie, naast die van jezelf uiteraard?

Ik ben gek op Ruth Rendell, ik vind de boeken die ze schrijft onder de naam Barbara Vine erg goed. Ze heeft alleen nooit echt een serie geschreven. Verder vind ik Mo Hayder en Denise Mina erg goed.

Heb je tips voor aspirerende schrijvers?

Mijn eerste tip is: ga veel lezen. Ik vind dat veel mensen die een boek willen schrijven te weinig lezen. Door veel te lezen train je je brein om te denken als een schrijver. Je moet niet een boek lezen om iemands stijl te kopiëren, maar om je brein te trainen. Zelfs als je een slecht boek leest dan train je je brein. Waarom is het boek slecht? Waarom werkt het niet? Dat is mijn eerste advies. Mijn tweede is: ga gewoon schrijven. Het is soms moeilijk om jezelf er echt toe te zetten maar doe het wel. Als je een goed verhaal hebt ga ervoor zitten en probeer het te schrijven.

Wat is je eigen schrijfproces?

Ik ga altijd naar mijn hut in de bergen van North Georgia. Daar word ik wakker en schrijf ik de hele dag totdat ik niet meer kan. Dan ga ik slapen en doe ik het de volgende dag opnieuw. Ik moet er wel klaar voor zijn om een boek te schrijven. Het boek dat volgend jaar uitkomt over Sara en Will wilde ik eigenlijk deze week gaan schrijven. Maar ik kwam erachter dat ik nog een ander perspectief nodig had voor in het verhaal. Er is een bekend gezegde onder schrijvers: ‘show don’t tell’. En ik vond dat ik de stem van een ander karakter nodig had om een belangrijk deel van het verhaal te laten zien.